ဒီနှစ် မန်းမှာစာတမ်းသွားဖတ်တော့ MRes လို့ခေါ်တဲ့ မဟာသုတေသန သင်တန်းသားအရေအတွက် မနှစ်ကရဲ့ ထက်ဝက်လောက်သာရှိတာကို တွေ့ရပါတယ်။
မဟာသုတေသန လုပ်ဖို့ဆိုရင် မဟာတန်းမှာ အထူးအောင် (Credit) ရခဲ့ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ကျောင်းသက်ကိုပြန်ကြည့်ကြရအောင်ပါ။
ဂုဏ်ထူးတန်းသမားက ဂုဏ်ထူးတန်းဘွဲ့အတွက် (၄) နှစ်၊ မဟာဘွဲ့က (၂) နှစ် စုစုပေါင်း (၆) နှစ်ကျောင်းသက်ရှိပြီးသူတွေပါ။
ရိုးရိုးဘွဲ့သမားဆိုရင် ရိုးရိုးဘွဲ့က (၃) နှစ်၊ မဟာအရည်အချင်းစစ်တန်းက (၁) နှစ်၊ မဟာတန်းက (၂) နှစ်။ သူတို့လည်း ကျောင်းသက် (၆) နှစ်ရှိပြီးသူတွေဖြစ်ပါတယ်။
အဲလိုကျောင်းသက်ရှိပြီးသူတွေအဖို့ မဟာသုတေသနအတွက် (၁) နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ဟာ ဘာမှမပြောပလောက်တော့ပါဘူး။ အချိန်အတွက် မဟုတ်ရင် ဘာဖြစ်လို့ ဒီ(၁)နှစ်ထဲနဲ့ ဘွဲ့ ၁ ဘွဲ့ရမယ့်ကိစ္စကို ဆက်မလုပ်ကြတာပါလဲ။ မဟာတန်းကို ပြီးအောင်တက်ကြတဲ့သူတွေဟာ ကျွန်တော်တို့ဖက်ကို တော်တော်ပါလာပြီးသားသူတွေပါ။ ဆရာ ဆရာမလုပ်ပြီး ကျောင်းထဲပြန်ဝင်ဖို့ကြိုးစားမယ့်သူတွေဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုလူတွေကို ကျွန်တော်တို့ တတ်နိုင်သလောက် ကိုယ့်ဖက်ပါအောင် ဆွဲခေါ်ကြရမှာဖြစ်ပါတယ်။
တခုမေးစရာရှိမှာပါ။ မဟာမှာ အထူးအောင် မရကြလို့လား။ အဲဒါလည်းမဟုတ်ဘူးဗျ။ ဒီတခေါက်မန်းမှာ မုံရွာက သင်္ချာပါမောက္ခ ဌာနမှူး ကိုမေးကြည့်တော့ သူတို့ အထူးအောင်ပေးထားတာ ၂၀ ကျော်တယ်တဲ့။ တယောက်မှ မလုပ်ကြတာပါတဲ့။ ကျွန်တော်တို့မကွေးမှာလည်း ၂၀ လောက်အထူးအောင်တာ ၈ ယောက်ပဲလုပ်ပါတယ်။ တကယ်က ၇ ယောက်ပါ။ တယောက်က မနှစ်ကတည်းကလုပ်ခွင့်ရတာ မလုပ်ဘဲ ဒီနှစ်မှ လုပ်လို့ပါ။
ဒီလိုလူတွေကို ဘာတွေက အတားအဆီးဖြစ်နေလို့ မဟာသုတေသန ဆက်မတက်ကြတာလဲဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ အဖြေရှာကြရမှာဖြစ်ပါတယ်။ စာလုပ်တယ်ဆိုတာ ကောင်းတဲ့ကိစ္စဖြစ်တာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ သူတို့လုပ်နိုင်အောင် တွန်းအားပေးကြရမှာပါ။
No comments:
Post a Comment