ဇူလိုင္ ၁၉

သက္ဆိုင္ရာရက္ေတြမွာ သက္ဆိုင္တဲ့ post ေလးေတြတင္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကအဲလို တင္ေလ့႐ွိပါတယ္။ အဲဒီလိုတင္ေလ့႐ွိေတာ့ ဘာဒုကၡေရာက္သလဲဆိုရင္ ကိုယ္ကpostတင္ခ်င္၊ မီးကပ်က္။ ကြန္နက္႐ွင္မေကာင္းေတာ့ ၀င္မရ ကိုယ္ကေရးခ်င္ သူက၀င္မရ အဲလိုမ်ိဳးေတြေတာ့ႀကံဳရတာေပါ့ဗ်ာ။ အခုလည္း အာဇာနည္ေန႔အေၾကာင္းေရးဖို႔ကို ဒီေန႔မွေရးႏိုင္ေတာ့တယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက အာဇာနည္ေန႔ဆို ၁၀နာရီ ၃၇ မိနစ္ေလာက္မွာ ဥၾသဆြဲသံၾကားရပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆဲြသလား မဆြဲသလားေတာင္ သတိမထားမိဘူး။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ က်ဴတာစျဖစ္တာ့ ကၽြန္ေတာ္ MSc မတက္ရေသးပါ။ MSc တန္းတက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းမွာ Analysis ဘာသာရပ္ကို ဆရာႀကီး ေဒါက္တာခင္ေမာင္ေဆြ ကသင္ေပးပါတယ္။ ဆရာကအဲဒီတုန္းက ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါေမာကၡပါ။ ဆရာႀကီးအမ်ိဳးသမီးက ဆရာမႀကီးေဒၚျမင့္ျမင့္ခိုင္ပါ။ ဆရာမႀကီးက မန္းဘခိုင္ ရဲ႕သမီးပါ။ အဲဒီေတာ့ ဆရာတို႔အိမ္မွာ ႏွစ္တိုင္း ဆြမ္းကပ္၊ တျခားဧည့္သည္ေတြကိုဖိတ္ေကၽြး လုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးက ဆရာႀကီးရဲ႕ MSc က်မ္း ေနာက္ဆံုးတျပည့္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ၁၈ ရက္ေန႔ဆို ဆရာ့အိမ္မွာ ဆရာ့တျပည့္ေတြက ခ်က္တာျပဳတ္တာ ၀ိုင္းကူေလ့႐ွိပါတယ္။ ဆရာက မုန္႔ဟင္းခါးတစ္လွည့္၊ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲတစ္လွည့္ ေကၽြးေလ့႐ွိပါတယ္။

၁၉ ရက္ေန႔မွာ ဖိတ္တဲ့ဧည့္သည္ေတြကို ဆရာတို႔မိသားစုက ေသခ်ာဖိတ္စာနဲ႔ ဖိတ္ပါတယ္။ ဖိတ္ၿပီး ဒီအတိုင္းထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူလာတယ္။ ဘယ္သူမလာဘူးမွတ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္ခိုင္လံုလံုမ႐ွိပါဘဲနဲ႔ မလာရင္ေတာ့ ေနာက္ႏွစ္ မဖိတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ႏွစ္တုိင္းလို ဆရာ့အိမ္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုမေကြးေရာက္ေနေတာ့ မေရာက္ျဖစ္တာ ၃ ႏွစ္ေလာက္႐ွိပါၿပီ။